دیروز بزرگی می گفت: هر وقت احساس کردی ناخودآگاه دلت گرفت، بدان جایی کسی دردی دارد.   هــــــــــــــــــــــی این روزها چقدر دلم می گیرد...!!

بیادتان مى آورم تا همیشه بدانید که زیباترین منش آدمى، محبت اوست پس؛ محبت کنید چه به دوست، چه به دشمن! که دوست را بزرگ کند و دشمن را دوست. 

اینــــــجا زمیــن اســـت  زمین گـــــرد است تویی که مـــرا دور زدی فــــردا به خودم خواهــی رسیــــد حــال و روزت دیـــــدنی نه سرود نیــست ...

گاهی دلت از سن و سالت می گیرد میخواهی کودک باشی کودک به هر بهانه ای به آغوش غمخواری پناه می برد و آسوده اشک می ریزد بزرگ که باشی باید بغض های زیادی را بی صدا دفن کنی...

ذهن مـا باغچه است گــل در آن باید کاشت و نـکاری ،گل من علف هــرز در آن می روید زحـمت کاشتن یک گل ســرخ کمتـر از  زحمت برداشتن هـرزگی آن علف است

همیشه، مراقب حرف هایی که میزنی باش ! مخصوصا وقتی عصبی یا دلخور هستی ... بعضی کلمات همچو تَرکِشی می ماند که کنارِ قلب می نشیند نمی کُشد ! ولی، تا آخر عمر عذاب می دهد ...

من، بهار مــی شوم! تو، تنم را پر از شکوفه کن . . .  

مثل کبریت کشیدن در باد زندگی دشوار است من خلاف جهت آب شنا کردن را مثل یک معجزه باور دارم آخرین دانه کبریتم را می کشم در باد هر چه باداباد !

عقربه های ساعت نیستند  نبودنت را به رخ می کشند! جای خالی تو به ثانیه شمارها جان داده تا هر روز بر دیواره ی دلم خط بکشند، این بی تو بودن ها را...

اگر سهم من از این همه ستاره فقط سوسوی غریبی است.. غمی نیست.. همین انتظار رسیدن شب برایم کافیست ..

هیچ بارانی را به یاد ندارم... جز آن بارانی که زیر چتر تو بودم و خیس‌ ام کرد...

از کویر آمده ام؛ چشمم از خاطره ی ریگ پُر است؛ ابر من باش و دلم را بتکان ...

داده هایت ، نداده هایت و گرفته هایت را شکر می گویم                              چون داده هایت نعمت ، نداده هایت حکمت و گرفته هایت امتحان است.

یادم باشد حرفی نزنم به کسی بر بخورد نگاهی نکنم دل کسی بلرزد  خطی ننویسم آزار دهد کسی را که تنها دل من ؛ دل نیست

مقدس ﺗﺮﯾﻦ ﻣﮑﺎﻥ ﺩﻧﯿﺎ ، ﻧﻪ ﮐﻌﺒﻪ ﺍﺳﺖ ، ﻧﻪ ﻭﺍﺗﯿﮑﺎﻥ ، ﻧﻪ ﺑﯿﺖ ﺍﻟﻤﻘﺪﺱ ﻭ ﻧﻪ ﺗﺒﺖ ... ﺑﻠﮑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺣﺮﻣﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ !!!

فرق طوفان و نسیم فقط در نوع برخورد آنهاست! یكی میشكنه... یكی آروم میكنه...